บ้าน
รื่องนี้ อาจจะเคยได้ยินมาจากรายการ เดอะช็อค ของพี่ป๋อง นะครับ แต่ผมจะนำมาเล่าเผื่อคนไหน ไม่ได้ฟังนะครับ
เรื่องมีอยู่.....................
วันนั้นเป็น ช่วง ที่เราได้ไปเที่ยว ที่ภูกระดึง เราได้ไปถึงที่นู้นประมาณเที่ยงๆ ที่นี้ผมมาเป็นครั้งแรกครับ (มาถึงก้เจอดี เหอะๆ)
หลังจากมาถึงกันผมก้แวะซื้อของกิน ซื้อน้ำเติมน้ำ แล้วก้เริ่มเดินขึ้นเขา เราก็ถึงจุดชมวิวบนสุด ของภูเขา ไปถึงนู้นก็เย็นได้แล้ว
ผมก็ทำตามประสานักท่องเที่ยว ถ่ายรูปเก็บภาพไปเรื่อยเปื่อย ถ่ายรุปเป็นที่ระลึกกับเพื่อน เจอผู้หยิงสวยๆๆก็ หม้อ ขอบงเบอร์
หลังจากนั้น เราก็นั้นคุย ชมวิว ตามประสา วัยรุ่น จนเย็นมาก ก็มีนั่งท่องเที่ยว ไม่กี่กลุ่มที่ยังไม่ลงรวมทั้งผมด้วย แต่ทันใดนั้นเอง
ก็มี..... เจ้าหน้าที่ขับรถมาบอกว่าให้ลงได้แล้วเดี๋ยวจะมืด มันอันตราย พวกผมก็ ตอบ "ครับ" แต่สุดท้าย เราก็ ลงเป็นกลุ่มสุดท้าย
เราก็ตัดสินใจลงจากเขา ตอนนั้นประมาณ 18.30 นาที แต่ก็ แวะ เช็คของตน ทางเดินลงจากยอดเขา มาหน่อย เช็คได้ประมาณ 19.00
ปรากฏว่าของหาย รู้สุกจะเป็น บัตรไรสักอย่าง หานานมาก เพื่อนผม เลยตัดใจแล้วรีบเดินลงมา กลัวว่าจะเดินไม่ทันกลุ่มอื่น เพราะ ช้ามากๆ
แต่
ก็เดินไปเจอ นักท่องเที่ยวกลุ่มอื่น รวมได้ประมาณ เกือบ 30คน
กลุ่มผมก้มี4-5คน เดินๆๆ ไปช่วงนั้นมือแล้ว เราก้เดินไป มองข้างทางไป
ตอนเดินกลับ ด้านขวาจะเป็น หน้าผา ซ้ายจะเป็นป่า ตอนเดินขึ้นผมก้ไม่ไดสังเกตุ ไรนัก เนื่องจาก ก้ ทำตัวสบายๆ พอเราเดินไปเรื่อย
ผม
ก็เริ่มได้ยิน เหมือน มีคนเดินอยู่ด้าน ที่เป็น ป่า แสกๆๆ เสียงเหมือน
เดินผ่าน ใบไม้ ต้นหญ้า ผมก็ ไมได้คิดไร แต่ก็นึกว่า คงไม่ใช่ "ผี"
และ
ก็มีเจ้าหน้าที่ ขับรถมา บอกว่า " ให้รีบๆๆเดิน เพราะมันอันตราย
อาจโดนช้าง ป่า เหยีบ เอาได้" แล้วจากนั้น เค้าก็ จากไป พกว กลุ่มผม
ที่รวมกัน
เดินไปได้สักพัก ก้เจอผู้หยิงคนนึง นั่งอยู่ตรง โขดหิน
ข้างหน้า พอพวกเราเดินไปถึง ก็มีพี่ผู้หยิงคนนึง วึ่งผมก้ไม่รุ้จักหรอก
ถามว่า...................
"เอ่ออ.. ขาเจ็บหรอค่ะ
หรือว่าหลงทางกับกลุ่มเพื่อน เดินลงไปพร้อมเราก็ได้น๊ะค่ะ"
ผู้หยิงคนนั้นก็ร้องไห้มาเฉยเลย ตอนนั้นผมก็สงสาร แต่ก็กลัวนี มันทั้ง
น่า
กลัวแระอันตราย(แต่เรื่องผีเนี่ย เจอบ่อย เรียกชิน ก็เป็นได้)
ในระยะเวลาตอนนั้น + กับสถานที่แล้ว มันทำให้หวั่นๆๆ
พวกเราก็ยืนล้อมผู้หญิงเอาไว้
ที่นี้อยู่ดีๆๆเค้าก็หัวเราะขึ้นเฉย
เลย... ตอนนั้น งงมาก ตกใจด้วย คิดว่า ไม่บ้าก็ไม่เต็มอ่ะ
ร้องไห้อยู่ดีๆๆมาหัวเราะ หลังจากยืนอึ้งและตกใจ พวก กลุ่มผม
ที่รวมกันได้ เกือบ 30คน (น่าจะ30 คนแระ ไมได้นับด้วยสิ) ก็ยืน งงพัก นึง
ผู้หญิองคนนั้นก็ถามไถ่ ว่า หลงทางหรือเป็นอะไร พี่ก็ก้ได้แต่หัวเราะ
จน
เค้ายืนขึ้น เราก็นึกว่าเค้าอาจจะไปฉี่ ที่ไหนได้ เหตุการณืไม่คาดคิด
มันก็เกิด ขึ้น.....เค้าเดินไปที่หน้าผาแล้วกระโดลงไปตอนนั้น เป็นช่วงเวลา
ที่
เรียกว่ตกใจสุด เพระไม่เคยเห็นคนฆ่าตัวตายโดย ไม่มีสาเหตุ
งงกันทั้งนั้นตอนนั้นพวก กลุ่ม ที่รวมกันได้ 30คน ก็ ต่าง ร้อง อุทาน ออกมา
เรา
ก็ยืนตะลึงพักนึง ไม่กี่อึดใจ พวกเราก็มองเห็นผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่
ข้างหลังกลุ่มเรา ห่างประมาณ10-15เมตรได้ พวกเราก็ต่างตกใจ
คิดในใจแล้วว่าผี
ตอนนั้นผม ไม่วิ่งครับ เพราะเมหือนจะ
ชินหรือว่าไรไม่รู้ทั้งเพื่อนๆกลุ่ม ของผม ก็เหมือนจะชินแต่ก็หันไป
เหงคนอื่นๆๆกำลังจะวิ่งที่เพื่อนผม มันก็พูดขึ้นมาว่าเห
เห้ย ดูดิ
ซึ่งทุกคนหยุดหมด หันกลับมามอง ผมนี้ จากที่ชิน ตอนนั้นเรียกว่า โครต
จะตกใจหรือเรียกว่า มันสุดๆๆแล้ว สิ่งที่ผมเห็นวึ่งมันอาจจะเว้อไปแต่..
มัน
คือรเองจริง ผู้หญิงคนนั้น ร่างกายเค้าบิดเบียวมากๆๆ
บิดเหมือนกิ่งไม้เลยก็ว่าได้ วึ่งคน ปกติไม่สามารบิดได้ขนาดนี้
(ซึ่งถ้านึกถึงพวกนักายกรมม พวก กระดูกอ่อน งอตัวได้งอแขน ขาได้
ก็ต้องมีข้อจำกัด)
แต่สิ่งที่ผมเห็นกันทั้งหมด นั้น
มันไม่น่าจะใช่คนหรือว่า อะไร และไม่สามารถทำได้ เรียกว่า
ผิดสัดส่วนที่เรียกว่า มนุษย์เลย จากนั้นจากคำว่าชินของพวกผม
กลาย
เป็นความหวาดกลัว วึ่ง ไม่สามารถขัดได้เลย พวกผม และเพื่อนๆๆ ที่เจอ ก็
วิ่ง แต่วิ่งไม่กี่นาที เพื่อนผม มันก็ตะโดนขึ้นว่า เห้ย
แมร่งวิ่งตามมาว่ะ
จากคำนั้นผม มองไปดูโอ้โห...เรียกว่าสุดๆๆ
เลยก็ว่าได้ ท่าวิ่งก็ไม่เหมือนคน จะเรียกว่า ตัวไรผมก็ พูดไม่ถูก
(แต่ก็ยังมี แขนขา อะไรครบแค่มันไม่อยู่ที่ของมันตามปปกติ)
ผมจาก
วิ่งท้ายๆๆ ใช้ความเป็นคนที่วิ่งเร็ว
สุดๆๆเลยก็ว่าได้วิ่งแซงมาอยู่ข้างหน้าเลย พวกเราก้ได้ แต่ ผวาณา
ว่าจะกลับถึงที่พัก อย่างปลอดภัย
เราวิ่งกัน กันแค่
ครึ่งชั่วโมงกว่าๆๆ ก็ถึงที่พัก แต่ตอนที่วิ่งเนี่ย
ไม่รู้สึกเหนื่อยหรือว่าหมดแรง อาจจะเป็นปฏิกิริยาก้เป็นได้
ของร่างกายมนุษย์
หลังจากที่ถึงที่พัก
พวกเราก้เล่าให้เจ้าหน้าที่ฟัง พอตอนนอนผมก็เข้าเต๊นหลับเลยกลัวก้อกลัว
(เดียกว่า สุดๆๆเลย เจอ จนชิน แต่เจอครั้งนี้ มันผว๊า สุดๆ)
วึ่งผม
ก้ หลับไปโดยความเหนื่อย แต่ตอนเช้าเพื่อนก็บอกว่า ผี มันตามมา
พี่คนที่ไปถามตอนแรกว่า เป็นไรไหม ขาเจ็บหรอค๊ะ เค้าไปเล่าให้
นักท่องเที่ยวคนอื่นฟัง
และเจ้าหน้าที่ว่า เปง ไง พอ ตอนนอน
เค้าก็นอนไม่ค่อยหลับ มาเอาตอน เกือบ ตี2 แล้ว
ตื่นมาเจอผู้หญิงคนนั้นมานั่งค่อม ตัวเค้า แต่หันหลังให้
พอพี่เค้า
เหงก้ตกใจ ผู้หญิงคนนั้น หันหัว หลับมา
ทั้งๆๆที่ตัวยังหันหลังให้พี่เค้า บอกว่า "
มิงเอาเรื่องของกุไปเล่าให้คนอื่นฟังทำไม" ตอนั้นผมตะลึงเลย
มันถึงกับตามมาเลยหร๊ออ
หลังจากนั้นก้ไปสอบถามประวัติกันเค้าบอกว่า
เนี่ย เมือ่ก่อนมี น . ศ . ตกเขาตายซึ่งลักษณะ ก็ตรงกับที่เรา บอกไป
(ลักษณะนี้ ไว้ผมสั้น นะครับ บอกแค่นี้ เพื่อนๆๆ ไป อาจจะเจอ
ระวังคนผมสั้นไว้ให้ดี)
เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าเนี่ยรอดกันมาได้ก็ดี
แร้ว เพราะ ตอนดึกๆๆ ช้างป่า มันจะออกมาหา อาหารกิน อาจจะโดนเหยียบ ก้ได้
ไมก็โดน วิ่งไล่ ตกเขา
เพราะเคยมีพระ โดน เหยียบ ตามาแร้ว วึ่งเป็น
จุดเดียวกับที่เราเจอ ผู้หญิง คนนั้น
วึ่งหลังจากเหตุการณ์พวกเราก้แลกเมล์ กัน แล้ว
จากที่มีโปรแกรมเที่ยวต่อเที่ยวต่อ เราก็
กลับบ้านโดนทันที่ วึ่งาทบทวนเกตุการณ์ แล้ว มันก็ โหดสุดๆๆ ขนาด พี่ป๋องยังจ้องบันทึกไว้
สรุป.
ที่เอาเรื่องที่เจอเรื่องนี้มาเล่าเพราะเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ผม กลัว
ก็ว่าได้ แล้วอีกอย่าง ยืนยันกันได้ว่าผีมีจริง เพราะ จะโกหกทำไมพร้อมกัน
ตั้ง
30 คน วึ่ง มันก็ เรียกว่า ประสบการณืที่น่าสะพรึงกลัวก้อว่าได้
จนทุกวันนี้ผม ไม่กล้าไปที่นั้นอีกเลย แต่ถ้าไปก็รีบ ขึ้นรีบ ลงก้
เป็ฯสิ่งที่ดี
ปล. แต่ก็ใช่ว่าจะนากลัวนะครับ ที่นั้นเป็นสถานที่ท่องเที่ยว สวยงาม ไงก้ อย่าคิดมาก เพราะท่านยังไมได้เจอ ไม่ต้องกลัว ไร แหะๆ
เที่ยเมืองไทย รัก ประเทศ ไทย ก็ ไป "ภูกระดึงงงงง........"
เรื่องมีอยู่.....................
วันนั้นเป็น ช่วง ที่เราได้ไปเที่ยว ที่ภูกระดึง เราได้ไปถึงที่นู้นประมาณเที่ยงๆ ที่นี้ผมมาเป็นครั้งแรกครับ (มาถึงก้เจอดี เหอะๆ)
หลังจากมาถึงกันผมก้แวะซื้อของกิน ซื้อน้ำเติมน้ำ แล้วก้เริ่มเดินขึ้นเขา เราก็ถึงจุดชมวิวบนสุด ของภูเขา ไปถึงนู้นก็เย็นได้แล้ว
ผมก็ทำตามประสานักท่องเที่ยว ถ่ายรูปเก็บภาพไปเรื่อยเปื่อย ถ่ายรุปเป็นที่ระลึกกับเพื่อน เจอผู้หยิงสวยๆๆก็ หม้อ ขอบงเบอร์
หลังจากนั้น เราก็นั้นคุย ชมวิว ตามประสา วัยรุ่น จนเย็นมาก ก็มีนั่งท่องเที่ยว ไม่กี่กลุ่มที่ยังไม่ลงรวมทั้งผมด้วย แต่ทันใดนั้นเอง
ก็มี..... เจ้าหน้าที่ขับรถมาบอกว่าให้ลงได้แล้วเดี๋ยวจะมืด มันอันตราย พวกผมก็ ตอบ "ครับ" แต่สุดท้าย เราก็ ลงเป็นกลุ่มสุดท้าย
เราก็ตัดสินใจลงจากเขา ตอนนั้นประมาณ 18.30 นาที แต่ก็ แวะ เช็คของตน ทางเดินลงจากยอดเขา มาหน่อย เช็คได้ประมาณ 19.00
ปรากฏว่าของหาย รู้สุกจะเป็น บัตรไรสักอย่าง หานานมาก เพื่อนผม เลยตัดใจแล้วรีบเดินลงมา กลัวว่าจะเดินไม่ทันกลุ่มอื่น เพราะ ช้ามากๆ
แต่
ก็เดินไปเจอ นักท่องเที่ยวกลุ่มอื่น รวมได้ประมาณ เกือบ 30คน
กลุ่มผมก้มี4-5คน เดินๆๆ ไปช่วงนั้นมือแล้ว เราก้เดินไป มองข้างทางไป
ตอนเดินกลับ ด้านขวาจะเป็น หน้าผา ซ้ายจะเป็นป่า ตอนเดินขึ้นผมก้ไม่ไดสังเกตุ ไรนัก เนื่องจาก ก้ ทำตัวสบายๆ พอเราเดินไปเรื่อย
ผม
ก็เริ่มได้ยิน เหมือน มีคนเดินอยู่ด้าน ที่เป็น ป่า แสกๆๆ เสียงเหมือน
เดินผ่าน ใบไม้ ต้นหญ้า ผมก็ ไมได้คิดไร แต่ก็นึกว่า คงไม่ใช่ "ผี"
และ
ก็มีเจ้าหน้าที่ ขับรถมา บอกว่า " ให้รีบๆๆเดิน เพราะมันอันตราย
อาจโดนช้าง ป่า เหยีบ เอาได้" แล้วจากนั้น เค้าก็ จากไป พกว กลุ่มผม
ที่รวมกัน
เดินไปได้สักพัก ก้เจอผู้หยิงคนนึง นั่งอยู่ตรง โขดหิน
ข้างหน้า พอพวกเราเดินไปถึง ก็มีพี่ผู้หยิงคนนึง วึ่งผมก้ไม่รุ้จักหรอก
ถามว่า...................
"เอ่ออ.. ขาเจ็บหรอค่ะ
หรือว่าหลงทางกับกลุ่มเพื่อน เดินลงไปพร้อมเราก็ได้น๊ะค่ะ"
ผู้หยิงคนนั้นก็ร้องไห้มาเฉยเลย ตอนนั้นผมก็สงสาร แต่ก็กลัวนี มันทั้ง
น่า
กลัวแระอันตราย(แต่เรื่องผีเนี่ย เจอบ่อย เรียกชิน ก็เป็นได้)
ในระยะเวลาตอนนั้น + กับสถานที่แล้ว มันทำให้หวั่นๆๆ
พวกเราก็ยืนล้อมผู้หญิงเอาไว้
ที่นี้อยู่ดีๆๆเค้าก็หัวเราะขึ้นเฉย
เลย... ตอนนั้น งงมาก ตกใจด้วย คิดว่า ไม่บ้าก็ไม่เต็มอ่ะ
ร้องไห้อยู่ดีๆๆมาหัวเราะ หลังจากยืนอึ้งและตกใจ พวก กลุ่มผม
ที่รวมกันได้ เกือบ 30คน (น่าจะ30 คนแระ ไมได้นับด้วยสิ) ก็ยืน งงพัก นึง
ผู้หญิองคนนั้นก็ถามไถ่ ว่า หลงทางหรือเป็นอะไร พี่ก็ก้ได้แต่หัวเราะ
จน
เค้ายืนขึ้น เราก็นึกว่าเค้าอาจจะไปฉี่ ที่ไหนได้ เหตุการณืไม่คาดคิด
มันก็เกิด ขึ้น.....เค้าเดินไปที่หน้าผาแล้วกระโดลงไปตอนนั้น เป็นช่วงเวลา
ที่
เรียกว่ตกใจสุด เพระไม่เคยเห็นคนฆ่าตัวตายโดย ไม่มีสาเหตุ
งงกันทั้งนั้นตอนนั้นพวก กลุ่ม ที่รวมกันได้ 30คน ก็ ต่าง ร้อง อุทาน ออกมา
เรา
ก็ยืนตะลึงพักนึง ไม่กี่อึดใจ พวกเราก็มองเห็นผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่
ข้างหลังกลุ่มเรา ห่างประมาณ10-15เมตรได้ พวกเราก็ต่างตกใจ
คิดในใจแล้วว่าผี
ตอนนั้นผม ไม่วิ่งครับ เพราะเมหือนจะ
ชินหรือว่าไรไม่รู้ทั้งเพื่อนๆกลุ่ม ของผม ก็เหมือนจะชินแต่ก็หันไป
เหงคนอื่นๆๆกำลังจะวิ่งที่เพื่อนผม มันก็พูดขึ้นมาว่าเห
เห้ย ดูดิ
ซึ่งทุกคนหยุดหมด หันกลับมามอง ผมนี้ จากที่ชิน ตอนนั้นเรียกว่า โครต
จะตกใจหรือเรียกว่า มันสุดๆๆแล้ว สิ่งที่ผมเห็นวึ่งมันอาจจะเว้อไปแต่..
มัน
คือรเองจริง ผู้หญิงคนนั้น ร่างกายเค้าบิดเบียวมากๆๆ
บิดเหมือนกิ่งไม้เลยก็ว่าได้ วึ่งคน ปกติไม่สามารบิดได้ขนาดนี้
(ซึ่งถ้านึกถึงพวกนักายกรมม พวก กระดูกอ่อน งอตัวได้งอแขน ขาได้
ก็ต้องมีข้อจำกัด)
แต่สิ่งที่ผมเห็นกันทั้งหมด นั้น
มันไม่น่าจะใช่คนหรือว่า อะไร และไม่สามารถทำได้ เรียกว่า
ผิดสัดส่วนที่เรียกว่า มนุษย์เลย จากนั้นจากคำว่าชินของพวกผม
กลาย
เป็นความหวาดกลัว วึ่ง ไม่สามารถขัดได้เลย พวกผม และเพื่อนๆๆ ที่เจอ ก็
วิ่ง แต่วิ่งไม่กี่นาที เพื่อนผม มันก็ตะโดนขึ้นว่า เห้ย
แมร่งวิ่งตามมาว่ะ
จากคำนั้นผม มองไปดูโอ้โห...เรียกว่าสุดๆๆ
เลยก็ว่าได้ ท่าวิ่งก็ไม่เหมือนคน จะเรียกว่า ตัวไรผมก็ พูดไม่ถูก
(แต่ก็ยังมี แขนขา อะไรครบแค่มันไม่อยู่ที่ของมันตามปปกติ)
ผมจาก
วิ่งท้ายๆๆ ใช้ความเป็นคนที่วิ่งเร็ว
สุดๆๆเลยก็ว่าได้วิ่งแซงมาอยู่ข้างหน้าเลย พวกเราก้ได้ แต่ ผวาณา
ว่าจะกลับถึงที่พัก อย่างปลอดภัย
เราวิ่งกัน กันแค่
ครึ่งชั่วโมงกว่าๆๆ ก็ถึงที่พัก แต่ตอนที่วิ่งเนี่ย
ไม่รู้สึกเหนื่อยหรือว่าหมดแรง อาจจะเป็นปฏิกิริยาก้เป็นได้
ของร่างกายมนุษย์
หลังจากที่ถึงที่พัก
พวกเราก้เล่าให้เจ้าหน้าที่ฟัง พอตอนนอนผมก็เข้าเต๊นหลับเลยกลัวก้อกลัว
(เดียกว่า สุดๆๆเลย เจอ จนชิน แต่เจอครั้งนี้ มันผว๊า สุดๆ)
วึ่งผม
ก้ หลับไปโดยความเหนื่อย แต่ตอนเช้าเพื่อนก็บอกว่า ผี มันตามมา
พี่คนที่ไปถามตอนแรกว่า เป็นไรไหม ขาเจ็บหรอค๊ะ เค้าไปเล่าให้
นักท่องเที่ยวคนอื่นฟัง
และเจ้าหน้าที่ว่า เปง ไง พอ ตอนนอน
เค้าก็นอนไม่ค่อยหลับ มาเอาตอน เกือบ ตี2 แล้ว
ตื่นมาเจอผู้หญิงคนนั้นมานั่งค่อม ตัวเค้า แต่หันหลังให้
พอพี่เค้า
เหงก้ตกใจ ผู้หญิงคนนั้น หันหัว หลับมา
ทั้งๆๆที่ตัวยังหันหลังให้พี่เค้า บอกว่า "
มิงเอาเรื่องของกุไปเล่าให้คนอื่นฟังทำไม" ตอนั้นผมตะลึงเลย
มันถึงกับตามมาเลยหร๊ออ
หลังจากนั้นก้ไปสอบถามประวัติกันเค้าบอกว่า
เนี่ย เมือ่ก่อนมี น . ศ . ตกเขาตายซึ่งลักษณะ ก็ตรงกับที่เรา บอกไป
(ลักษณะนี้ ไว้ผมสั้น นะครับ บอกแค่นี้ เพื่อนๆๆ ไป อาจจะเจอ
ระวังคนผมสั้นไว้ให้ดี)
เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าเนี่ยรอดกันมาได้ก็ดี
แร้ว เพราะ ตอนดึกๆๆ ช้างป่า มันจะออกมาหา อาหารกิน อาจจะโดนเหยียบ ก้ได้
ไมก็โดน วิ่งไล่ ตกเขา
เพราะเคยมีพระ โดน เหยียบ ตามาแร้ว วึ่งเป็น
จุดเดียวกับที่เราเจอ ผู้หญิง คนนั้น
วึ่งหลังจากเหตุการณ์พวกเราก้แลกเมล์ กัน แล้ว
จากที่มีโปรแกรมเที่ยวต่อเที่ยวต่อ เราก็
กลับบ้านโดนทันที่ วึ่งาทบทวนเกตุการณ์ แล้ว มันก็ โหดสุดๆๆ ขนาด พี่ป๋องยังจ้องบันทึกไว้
สรุป.
ที่เอาเรื่องที่เจอเรื่องนี้มาเล่าเพราะเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ผม กลัว
ก็ว่าได้ แล้วอีกอย่าง ยืนยันกันได้ว่าผีมีจริง เพราะ จะโกหกทำไมพร้อมกัน
ตั้ง
30 คน วึ่ง มันก็ เรียกว่า ประสบการณืที่น่าสะพรึงกลัวก้อว่าได้
จนทุกวันนี้ผม ไม่กล้าไปที่นั้นอีกเลย แต่ถ้าไปก็รีบ ขึ้นรีบ ลงก้
เป็ฯสิ่งที่ดี
ปล. แต่ก็ใช่ว่าจะนากลัวนะครับ ที่นั้นเป็นสถานที่ท่องเที่ยว สวยงาม ไงก้ อย่าคิดมาก เพราะท่านยังไมได้เจอ ไม่ต้องกลัว ไร แหะๆ
เที่ยเมืองไทย รัก ประเทศ ไทย ก็ ไป "ภูกระดึงงงงง........"
